در اینجا یک فریاد به دانشجوی دکترای من شان لیو است که مقاله او اخیراً در J. Org منتشر شده است. شیمی. شان حدود 2 سال است که با ما بوده است و در میان چیزهای دیگر، یک راه عالی برای ساخت دیامین های همسایه ایجاد کرده است. یکی از عناصر کنترل کلیدی در این شیمی به ماهیت دیمری آلدئیدهای آزیریدین نسبت داده می شود که ما روی آن کار کرده ایم. در زیر تحولی را که من به آن اشاره می کنم و همچنین خود شان را مشاهده می کنید. به علاوه، من مدلی را نشان می‌دهم که Sean توسعه داده است که گزینش پذیری مشاهده شده را به دقت پیش‌بینی می‌کند. ویژگی اصلی این شیمی همی آمینال است که دو مونومر را در طول مدت تبدیل به یکدیگر چسبانده نگه می دارد. نحوه عملکرد این فرآیند به این صورت است: دایمر تا حدی جدا می شود، که به آن اجازه می دهد با هسته دوست ورودی تعامل کند. نوکلئوفیل مذکور به الکتروفیل مجاور تحویل داده می شود. در تجسم حاضر، ما بورونات را داریم که نقش نوکلئوفیل و یون ایمینیوم را ایفا می کند که به عنوان الکتروفیل عمل می کند. در پایان واکنش، آزیریدین همی آمینال جدا می شود و محصول به اضافه مونومر آزاد می شود که دوباره دیمریزه می شود. اینگونه است که ما در مورد این شیمی فکر می کنیم. ما اکنون سعی می کنیم واکنش شان را در زمینه های مختلف اعمال کنیم و چشم اندازها دلگرم کننده است. از من و شان توسط J. Org پرسیده شد. شیمی. برای ارائه آثار هنری به طوری که مقاله بر روی جلد مجله برجسته شود، که جالب است. من برای شان خوشحالم، اگرچه آخرین مهلت برای جلد آرت به پایان رسیده است. چرا در حال حاضر یک ایمیل یادآوری آزاردهنده برای شان ارسال نمی کنم؟…