آیا تا به حال توجه کرده اید که به محض اینکه یک ایده معین در جامعه مورد پذیرش قرار گیرد، همه شاهد مثال زدن آن عملاً در همه جا هستند؟ من نمی گویم این بی ارزش است، اما مطمئن هستم که ممکن است موافق باشید که زمانی بود که هیچ کس به آب به عنوان یک “اضافی” در محاسبات DFT نگاه نمی کرد. سپس آب تقریباً به بخشی جدایی ناپذیر از هر مکانیزم تبدیل شد. مثال دیگر زمانی است که همه شروع به نشان دادن متالاسیون/پروتوناسیون هماهنگ در مکانیسم های فعال سازی CH کردند. لیست ادامه دارد و ادامه دارد.

یکی از گرایش‌های مدرن خاص که من متوجه می‌شوم به سمت انتقال تک الکترون در تبدیلات شیمیایی است. چیزی که آزاردهنده است این است که مردم این ایده را به عنوان یک مفهوم زمین کوبنده و بدون سابقه ارائه می کنند. من با احترام به همه یادآوری می کنم که در گذشته چندین بار مانند اکنون وجود داشته است. انتقال الکترون مد می‌شود و حجم زیادی از داده‌ها برای حمایت از تأثیر عمیق آن پدیدار می‌شوند. سپس مردم آن را فراموش می‌کردند و پیش می‌رفتند، فقط یک دهه یا بیشتر پس از گذشت یک دهه، فواید حرکت الکترون‌ها را یک‌بار دوباره کشف کردند. این فراموشی ظاهری به من این فرصت را می دهد تا در مورد مقاله ای عالی از یکی از قهرمانان و مربیانم، پروفسور جورج آ. اولاه، نظر بدهم. در زیر یک قطعه جذاب از دهه 80 است، جایی که اولا تولید الکل ها را در جریان برخی از واکنش های ویتیگ در نظر گرفت. انتقال تک الکترون مکانیسمی است که تشکیل محصول کاهش یافته را در این مورد توضیح می دهد. بله، حتی واکنش Wittig محترم می تواند شامل پرش الکترون ها در یک زمان باشد.