هتروسیکل های معطر ستون فقرات کشف دارو را تشکیل می دهند. انکار این گفته به دو دلیل ساده دشوار است: الف. مقاومت نسبی هتروسیکل های آروماتیک در برابر اکسیداسیون و ب. توانایی آنها برای مشارکت در طیف وسیعی از تعاملات با اهداف پروتئینی (پیوندهای هیدروژنی، برهمکنش های آبگریز و غیره). در حالی که اتصال هتروسیکل‌ها به زنجیره‌های الیگومری به بهترین وجه از طریق واکنش‌های جفت متقابل انجام می‌شود، وقتی صحبت از ساخت خود هتروسیکل‌ها می‌شود، جایگزین بهتری برای تراکم وجود ندارد. سیکلودافزودن آزید/آلکین کاتالیز شده با مس از این قاعده مستثنی است. اگر به یک پیرول، یک پیریدین یا یک پیریمیدین فکر می‌کنید (لیست می‌تواند ادامه پیدا کند)، با بیرون انداختن مولکول(های) آب از یک پیش‌ساز کربونیل، هیچ چیزی به آروماتیک بودن نزدیک نمی‌شود. هتروسیکل‌های معطر که حاوی پیوندهای NN یا NO هستند، متعلق به دسته وسیعی از مولکول‌های مفید هستند. مدتی پیش، من در مورد واکنش هایی که با ایجاد پیوند هترواتم-هترواتم به عنوان بخشی از فرآیند، دسترسی به پیرازول ها یا ایزوکسازول ها را فراهم می کند تعجب کردم. برای تمام عمرم نتونستم مثالی فکر کنم. ممکن است بگویید: چرا زحمت بکشید؟ در واقع، من موافقم زیرا هیدرازین ها و هیدروکسی آمین ها برخی از همه کاره ترین و در دسترس ترین هسته دوست ها هستند. با این حال، اگر من کلاه دانشمند پایه خود را بر سر بگذارم، می خواهم واکنش هایی از این دست را ببینم. تا زمانی که به آنجا برسیم، ادعای من سر جای خود باقی می ماند: هیچ نمونه ای وجود ندارد که پیوندهای هترواتم-هترواتم در جریان سنتز هتروسیکل آروماتیک ایجاد شود.

داشتم مقاله جالبی از گروه سوئدی به رهبری F. Almquist می خواندم و با نگاهی گذرا به یکی از طرح ها، به خودم گفتم: «لعنتی، این باید باشد! ساخت اوراق قرضه NN…”. نگاهی به بالا بیندازید. با این حال، در یک نگاه هوشیارانه، این واکنش به یک فرآیند سندمایر تبدیل می‌شود که “هیجان زده” شده است. در این واکنش، دیازونیوم میانی هدف، گروه متیل پروگزیمال را فعال می کند. واکنش نسبتاً غیرعادی است، به همین دلیل است که آن را دوست دارم. با این حال، این ادعای من را تحت تأثیر قرار نمی دهد که هیچ راه مفیدی برای ساختن هتروسیکل های معطر با ایجاد پیوندهای هترواتم-هترواتم وجود ندارد. البته ممکن است چیزی را از دست بدهم. اما منظورم مثال مبهم نیست، خانم ها و آقایان. لطفا یک چیز مصنوعی مفید به من بدهید.

جدای از واکنش جالب تشکیل پیرازول، این مقاله یک نمونه منظم از طراحی پپتیدومیمیتی ارائه می دهد. ساختارهای سه حلقه ای پیرازول-2-پیریدون-تیازولین که با روش آلمکوئیست قابل دسترسی هستند، یک توالی دی پپتیدی را در یک چارچوب سفت و سخت ترکیب می کنند. نکته مهم این است که دو جایگزینی که با زنجیره های جانبی اسید آمینه مطابقت دارند ممکن است متفاوت باشند و ساخت کتابخانه های ترکیبات را ممکن می سازند.