وقتی صحبت از بلوک‌های ساختمانی C1 می‌شود (به عبارت دیگر، بلوک‌های ساختمانی که منجر به انتقال مستقیم یک واحد کربن می‌شوند)، فرمالدئید در صدر فهرست من قرار دارد. این ماده شیمیایی ساده به عنوان یک پیش ماده مستقیم برای قطعه متیلامین عمل می کند که می تواند با استفاده از طیف وسیعی از واکنش های تراکم کنار هم قرار گیرد. یون‌های ایمینیوم مشتق‌شده از فرمالدئید، مواد اولیه فوق‌العاده‌ای برای واکنش Mannich هستند و در فرآیندهای آبشاری که توسط واحدهای آمین اولیه اولیه هدایت می‌شوند، شناخته شده‌اند. در این راستا، از خواندن سنتز کل لیکونادین های A و C توسط گروه دای دانشگاه پوردو لذت بردم. سنگ بنای سنتز آنها (در زیر نشان داده شده است) نشان می دهد که چگونه فرمالدئید دارای داربست حاوی یک کتون و یک کتون غیر اشباع آلفا، بتا می شود و یک سیستم چند حلقه ای پیچیده را در یک گلدان بخیه می زند. سه مکانیسم مجزا برای این فرآیند وجود دارد. یکی از آنها – توالی aza-Michael/Mannich – را می توان با خیال راحت رد کرد زیرا آزمایش کنترل با استفاده از واسطه آمین ثانویه نشان داده شده در زیر شکست خورد. این دو احتمال را به جا می گذارد که در این مقطع زمانی نمی توان هیچ کدام را رد کرد. به طور کلی، این مسیر در مقیاس گرم درهایی را به سوی کتابخانه‌های مشتقات لیکونادین و ارزیابی آنها به عنوان عوامل ضد نورودژنراتیو باز می‌کند.