واکنش های ارگانیک
پراکسید هیدروژن اغلب به عنوان یک عامل اکسید کننده استفاده می شود. نمونه‌ای از اکسیداسیون تیواترها به سولفوکسیدها است:
Ph−S−CH3 + H2O2 → Ph−S(O)−CH3 + H2O
پراکسید هیدروژن قلیایی برای اپوکسیداسیون آلکن های دارای کمبود الکترون مانند مشتقات اسید اکریلیک، و برای اکسیداسیون آلکیل بوران ها به الکل، مرحله دوم هیدروبوراسیون-اکسیداسیون استفاده می شود. همچنین معرف اصلی در فرآیند اکسیداسیون داکین است.
قیمت آب اکسیژنه در کرج
قیمت آب اکسیژنه در کرج و سایر شهرها را از سایت های فروش مواد شیمیایی در سراسر کشور دریافت نمایید.
قیمت آب اکسیژنه در کرج بسیار مهم است.
ما قیمت آب اکسیژنه در کرج را اطلاع رسانی می کنیم.
برای آگاهی از قیمت آب اکسیژنه در کرج یک تماس با ما کافیست.
پیش ساز سایر ترکیبات پراکسید
پراکسید هیدروژن یک اسید ضعیف است که با فلزات زیادی هیدروپراکسید یا نمک های پراکسید تشکیل می دهد.
همچنین اکسیدهای فلزی را به پراکسیدهای مربوطه تبدیل می کند. به عنوان مثال، پس از درمان با پراکسید هیدروژن، اسید کرومیک (CrO3 و H2SO4) یک پراکسید آبی CrO(O2)2 را تشکیل می دهد.
این نوع واکنش به صورت صنعتی برای تولید پراکسوآنیون ها استفاده می شود. برای مثال، واکنش با بوراکس منجر به پربورات سدیم می‌شود، سفیدکننده‌ای که در شوینده‌های لباس‌شویی استفاده می‌شود:
Na2B4O7 + 4 H2O2 + 2 NaOH → 2 Na2B2O4(OH)4 + H2O
H2O2 اسیدهای کربوکسیلیک (RCO2H) را به اسیدهای پراکسی (RC(O)O2H) تبدیل می کند که خود به عنوان عوامل اکسید کننده استفاده می شوند. پراکسید هیدروژن با استون واکنش می دهد تا استون پراکسید و با ازن برای تشکیل تری اکسیدان ایجاد کند. پراکسید هیدروژن با اوره (هیدروژن پراکسید – اوره)، کربنات سدیم (پر کربنات سدیم) و سایر ترکیبات ترکیب های افزایشی پایدار تشکیل می دهد. یک ترکیب اضافی اسید-باز با اکسید تری فنیل فسفین یک “حامل” مفید برای H2O2 در برخی واکنش ها است.
پراکسید هیدروژن هم یک عامل اکسید کننده و هم عامل کاهنده است. اکسیداسیون پراکسید هیدروژن توسط هیپوکلریت سدیم باعث تولید اکسیژن منفرد می شود. واکنش خالص یون آهن با پراکسید هیدروژن یک یون آهن و اکسیژن است. این کار از طریق اکسیداسیون تک الکترونی و رادیکال های هیدروکسیل انجام می شود. این در برخی از اکسیداسیون های شیمی آلی استفاده می شود، به عنوان مثال. در معرف فنتون فقط مقادیر کاتالیزوری یون آهن مورد نیاز است زیرا پراکسید همچنین آهن را به یون آهن اکسید می کند. واکنش خالص پراکسید هیدروژن و پرمنگنات یا دی اکسید منگنز یون منگنز است. با این حال، تا زمانی که پراکسید مصرف شود، برخی از یون های منگنز دوباره اکسید می شوند تا واکنش کاتالیزوری شود. این اساس راکت های تک پیشران رایج را تشکیل می دهد.
عملکرد بیولوژیکی
آسکاریدول
پراکسید هیدروژن در انسان و سایر حیوانات به عنوان یک محصول کوتاه مدت در فرآیندهای بیوشیمیایی تشکیل می شود و برای سلول ها سمی است. این سمیت به دلیل اکسیداسیون پروتئین ها، لیپیدهای غشاء و DNA توسط یون های پراکسید است. کلاس آنزیم های بیولوژیکی به نام سوپراکسید دیسموتاز (SOD) تقریباً در تمام سلول های زنده به عنوان یک عامل آنتی اکسیدانی مهم توسعه یافته است. آنها باعث عدم تناسب سوپراکسید به اکسیژن و پراکسید هیدروژن می شوند که سپس به سرعت توسط آنزیم کاتالاز به اکسیژن و آب تجزیه می شود.
2 O
–
2
+ 2 H+ → O2 + H2O2
2 H2O2 → O2 + 2 H2O
پراکسی زوم ها اندامک هایی هستند که تقریباً در تمام سلول های یوکاریوتی یافت می شوند. آنها در کاتابولیسم اسیدهای چرب با زنجیره بسیار بلند، اسیدهای چرب با زنجیره شاخه‌دار، اسیدهای آمینه D، پلی آمین‌ها، و بیوسنتز پلاسمالوژن‌ها، فسفولیپیدهای اتری که برای عملکرد طبیعی مغز و ریه‌های پستانداران حیاتی هستند، دخیل هستند. پس از اکسیداسیون، آنها پراکسید هیدروژن را در فرآیند زیر تولید می کنند که توسط فلاوین آدنین دی نوکلئوتید (FAD) کاتالیز می شود:
{\displaystyle {\ce {R-CH2-CH2-CO-SCoA + O2 ->[{\ce {FAD}}] R-CH=CH-CO-SCoA + H2O2}}}{\displaystyle {\ce { R-CH2-CH2-CO-SCoA + O2 ->[{\ce {FAD}}] R-CH=CH-CO-SCoA + H2O2}}}
کاتالاز، آنزیم پراکسی‌زومال دیگری، از این H2O2 برای اکسید کردن سایر سوبستراها، از جمله فنل‌ها، اسید فرمیک، فرمالدئید و الکل، با استفاده از واکنش پراکسیداسیون استفاده می‌کند:
H2O2 + R’H2 → R’ + 2 H2O
بنابراین پراکسید هیدروژن سمی در فرآیند حذف می شود.
این واکنش در سلول های کبد و کلیه مهم است، جایی که پراکسی زوم ها مواد سمی مختلفی را که وارد خون می شوند خنثی می کنند. برخی از اتانول نوشیدنی انسان از این طریق به استالدئید اکسید می شود. علاوه بر این، هنگامی که H2O2 اضافی در سلول جمع می شود، کاتالاز آن را از طریق این واکنش به H2O تبدیل می کند:
{\displaystyle {\ce {H2O2 ->[{\ce {CAT}}] {1/2O2}+ H2O}}}{\displaystyle {\ce {H2O2 ->[{\ce {CAT}}] {1 /2O2}+ H2O}}}
منشا دیگر پراکسید هیدروژن تجزیه آدنوزین مونوفسفات است که هیپوگزانتین تولید می کند. هیپوگزانتین سپس به طور اکسیداتیو ابتدا به گزانتین و سپس به اسید اوریک کاتابولیز می شود و واکنش توسط آنزیم گزانتین اکسیداز کاتالیز می شود:
هیپوگزانتین
Hypoxanthin.svg
گزانتین اکسیداز
H2O، O2
H2O2
پیکان واکنش به سمت راست با بستر(های) جزئی از بالا سمت چپ و محصول(های) فرعی به سمت راست بالا
زانتین
Xanthin.svg
گزانتین اکسیداز
H2O، O2
H2O2
پیکان واکنش به سمت راست با بستر(های) جزئی از بالا سمت چپ و محصول(های) فرعی به سمت راست بالا
اسید اوریک
Harnsäure Ketoform.svg
تجزیه هیپوگزانتین از طریق گزانتین به اسید اوریک برای تشکیل پراکسید هیدروژن.
سوسک بمب افکن استرالیایی
تجزیه گوانوزین مونوفسفات باعث تولید گزانتین به عنوان یک محصول میانی می شود که سپس به همان روش با تشکیل پراکسید هیدروژن به اسید اوریک تبدیل می شود.
واکنش های ارگانیک
پراکسید هیدروژن اغلب به عنوان یک عامل اکسید کننده استفاده می شود. نمونه‌ای از اکسیداسیون تیواترها به سولفوکسیدها است:
Ph−S−CH3 + H2O2 → Ph−S(O)−CH3 + H2O
پراکسید هیدروژن قلیایی برای اپوکسیداسیون آلکن های دارای کمبود الکترون مانند مشتقات اسید اکریلیک، و برای اکسیداسیون آلکیل بوران ها به الکل، مرحله دوم هیدروبوراسیون-اکسیداسیون استفاده می شود. همچنین معرف اصلی در فرآیند اکسیداسیون داکین است.
پیش ساز سایر ترکیبات پراکسید
پراکسید هیدروژن یک اسید ضعیف است که با فلزات زیادی هیدروپراکسید یا نمک های پراکسید تشکیل می دهد.
همچنین اکسیدهای فلزی را به پراکسیدهای مربوطه تبدیل می کند. به عنوان مثال، پس از درمان با پراکسید هیدروژن، اسید کرومیک (CrO3 و H2SO4) یک پراکسید آبی CrO(O2)2 را تشکیل می دهد.
قیمت آب اکسیژنه در کرج
قیمت آب اکسیژنه در کرج و سایر شهرها به شرکت فروش آن بستگی دارد.
برای خرید یا آگاهی از قیمت آب اکسیژنه در کرج با سایت های فروش آب اکسیژنه تماس بگیرید.
این نوع واکنش به صورت صنعتی برای تولید پراکسوآنیون ها استفاده می شود. برای مثال، واکنش با بوراکس منجر به پربورات سدیم می‌شود، سفیدکننده‌ای که در شوینده‌های لباس‌شویی استفاده می‌شود:
Na2B4O7 + 4 H2O2 + 2 NaOH → 2 Na2B2O4(OH)4 + H2O
H2O2 اسیدهای کربوکسیلیک (RCO2H) را به اسیدهای پراکسی (RC(O)O2H) تبدیل می کند که خود به عنوان عوامل اکسید کننده استفاده می شوند. پراکسید هیدروژن با استون واکنش می دهد تا استون پراکسید و با ازن برای تشکیل تری اکسیدان ایجاد کند. پراکسید هیدروژن با اوره (هیدروژن پراکسید – اوره)، کربنات سدیم (پر کربنات سدیم) و سایر ترکیبات ترکیب های افزایشی پایدار تشکیل می دهد. یک ترکیب اضافی اسید-باز با اکسید تری فنیل فسفین یک “حامل” مفید برای H2O2 در برخی واکنش ها است.
پراکسید هیدروژن هم یک عامل اکسید کننده و هم عامل کاهنده است. اکسیداسیون پراکسید هیدروژن توسط هیپوکلریت سدیم باعث تولید اکسیژن منفرد می شود. واکنش خالص یون آهن با پراکسید هیدروژن یک یون آهن و اکسیژن است. این کار از طریق اکسیداسیون تک الکترونی و رادیکال های هیدروکسیل انجام می شود. این در برخی از اکسیداسیون های شیمی آلی استفاده می شود، به عنوان مثال. در معرف فنتون فقط مقادیر کاتالیزوری یون آهن مورد نیاز است زیرا پراکسید همچنین آهن را به یون آهن اکسید می کند. واکنش خالص پراکسید هیدروژن و پرمنگنات یا دی اکسید منگنز یون منگنز است. با این حال، تا زمانی که پراکسید مصرف شود، برخی از یون های منگنز دوباره اکسید می شوند تا واکنش کاتالیزوری شود. این اساس راکت های تک پیشران رایج را تشکیل می دهد.
عملکرد بیولوژیکی
آسکاریدول
پراکسید هیدروژن در انسان و سایر حیوانات به عنوان یک محصول کوتاه مدت در فرآیندهای بیوشیمیایی تشکیل می شود و برای سلول ها سمی است. این سمیت به دلیل اکسیداسیون پروتئین ها، لیپیدهای غشاء و DNA توسط یون های پراکسید است. کلاس آنزیم های بیولوژیکی به نام سوپراکسید دیسموتاز (SOD) تقریباً در تمام سلول های زنده به عنوان یک عامل آنتی اکسیدانی مهم توسعه یافته است. آنها باعث عدم تناسب سوپراکسید به اکسیژن و پراکسید هیدروژن می شوند که سپس به سرعت توسط آنزیم کاتالاز به اکسیژن و آب تجزیه می شود.
2 O
–
2
+ 2 H+ → O2 + H2O2
2 H2O2 → O2 + 2 H2O
پراکسی زوم ها اندامک هایی هستند که تقریباً در تمام سلول های یوکاریوتی یافت می شوند. آنها در کاتابولیسم اسیدهای چرب با زنجیره بسیار بلند، اسیدهای چرب با زنجیره شاخه‌دار، اسیدهای آمینه D، پلی آمین‌ها، و بیوسنتز پلاسمالوژن‌ها، فسفولیپیدهای اتری که برای عملکرد طبیعی مغز و ریه‌های پستانداران حیاتی هستند، دخیل هستند.[47] پس از اکسیداسیون، آنها پراکسید هیدروژن را در فرآیند زیر تولید می کنند که توسط فلاوین آدنین دی نوکلئوتید (FAD) کاتالیز می شود:
{\displaystyle {\ce {R-CH2-CH2-CO-SCoA + O2 ->[{\ce {FAD}}] R-CH=CH-CO-SCoA + H2O2}}}{\displaystyle {\ce { R-CH2-CH2-CO-SCoA + O2 ->[{\ce {FAD}}] R-CH=CH-CO-SCoA + H2O2}}}
کاتالاز، آنزیم پراکسی‌زومال دیگری، از این H2O2 برای اکسید کردن سایر سوبستراها، از جمله فنل‌ها، اسید فرمیک، فرمالدئید و الکل، با استفاده از واکنش پراکسیداسیون استفاده می‌کند:
H2O2 + R’H2 → R’ + 2 H2O
بنابراین پراکسید هیدروژن سمی در فرآیند حذف می شود.
این واکنش در سلول های کبد و کلیه مهم است، جایی که پراکسی زوم ها مواد سمی مختلفی را که وارد خون می شوند خنثی می کنند. برخی از اتانول نوشیدنی انسان از این طریق به استالدئید اکسید می شود.[49] علاوه بر این، هنگامی که H2O2 اضافی در سلول جمع می شود، کاتالاز آن را از طریق این واکنش به H2O تبدیل می کند:
{\displaystyle {\ce {H2O2 ->[{\ce {CAT}}] {1/2O2}+ H2O}}}{\displaystyle {\ce {H2O2 ->[{\ce {CAT}}] {1 /2O2}+ H2O}}}
منشا دیگر پراکسید هیدروژن تجزیه آدنوزین مونوفسفات است که هیپوگزانتین تولید می کند. هیپوگزانتین سپس به طور اکسیداتیو ابتدا به گزانتین و سپس به اسید اوریک کاتابولیز می شود و واکنش توسط آنزیم گزانتین اکسیداز کاتالیز می شود:
هیپوگزانتین
Hypoxanthin.svg
گزانتین اکسیداز
H2O، O2
H2O2
پیکان واکنش به سمت راست با بستر(های) جزئی از بالا سمت چپ و محصول(های) فرعی به سمت راست بالا
زانتین
Xanthin.svg
گزانتین اکسیداز
H2O، O2
H2O2
پیکان واکنش به سمت راست با بستر(های) جزئی از بالا سمت چپ و محصول(های) فرعی به سمت راست بالا
اسید اوریک
Harnsäure Ketoform.svg
تجزیه هیپوگزانتین از طریق گزانتین به اسید اوریک برای تشکیل پراکسید هیدروژن.
سوسک بمب افکن استرالیایی
تجزیه گوانوزین مونوفسفات باعث تولید گزانتین به عنوان یک محصول میانی می شود که سپس به همان روش با تشکیل پراکسید هیدروژن به اسید اوریک تبدیل می شود.
منبع