شیمی

من قبلاً به علاقه فعلی پایدار به شیمی جریان اشاره کردم. من به این روش معتقدم. جالب است که گزارش‌هایی را ببینید که در آن شیمی در مویرگ‌های نازک اجرا می‌شود که در آن زمان اقامت حکم می‌کند. این پارامتر در واکنش‌های معمولی «مبتنی بر فلاسک» ناشناخته است. مقاله دانشجوی دکترای سابقم، ژی هی، که اکنون کار فوق دکتری خود را با تیم جیمیسون در MIT انجام می دهد، برای من اهمیت ویژه ای دارد. نسخه خطی ژی که به تازگی منتشر شده است Angewandte، یک رویکرد جریان به فنل ها را مستند می کند که از معرف های گریگنارد شروع می شود. این کار به عنوان نمونه ای از یک رویکرد اقتصادی برای سنتز فنل عمل می کند که به موجب آن معرف های آریل گریگنارد مستقیماً با استفاده از هوای فشرده در “سیستم جریان قطعه بندی شده گاز- مایع پیوسته” اکسید می شوند. بسیاری از گروه های عملکردی در این فرآیند تحمل می شوند. جالب اینجاست که پروفایل واکنش تعیین شده، ناحیه بهینه فشار/دمای حدود 25- را تجویز می کند oC و 200 psi. فرصتی برای اسکن سریع شبکه فشار/دما دو بعدی قدرتمند است. مفهوم زمان اقامت برای موفقیت رویکردهای جریان بسیار مهم است و با توجه به اهمیت سینتیک در شیمی، پتانسیل بررسی مکان/زمان واسطه‌های واقعاً عجیب و غریب وجود دارد.

تصویر

http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/anie.201310572/abstract

In vivo، in vitro، in silico… چطور در فلو? پس از همه، “fluo” لاتین برای جریان است. آیا شنیده اید که کسی به این روش به سنتز جریان اشاره کند؟ من الان به این اصطلاح فکر کردم، اما احتمالاً پیشینه هایی از استفاده از آن وجود دارد.

کار عالی، ژی!

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *