چالش انتقال اکسیداتیو نیتروژن جذاب است زیرا طبیعت نمی داند چگونه این کار را انجام دهد، حداقل در مورد تشکیل پیوند CN اکسیداتیو. من قبلاً در مورد این ویژگی بیوسنتز در گذشته نظر داده ام و نیازی به توضیح این نکته نیست. زرادخانه از مصنوعی ترفندهایی که ما داریم حیرت انگیز است البته مشکل اینجاست که تولید اکسیدان‌های نیتروژن می‌تواند به شرایط سختی نیاز داشته باشد که ممکن است بر سایر «اسفناج‌ها» که از مولکول شما آویزان است تأثیر منفی بگذارد. ما در گذشته روی این مشکل کار کردیم و دریافتیم که الکتروسنتز پر از گزینه است. در اینجا یک عکس قدیمی از یکی از واکنش های ما به همراه راکتوری که استفاده کرده ایم است. من فقط فرآیندی را نشان می‌دهم که در محفظه آندی انجام می‌شود، که در آن ما ماده اولیه حاوی هیدرازین را اکسید کردیم. محفظه کاتدی که توسط یک فریت از هم جدا شده است، بی رنگ است. در واقع می توان حباب های هیدروژن را در این تصویر مشاهده کرد – آنها در نتیجه کاهش پروتون به وجود می آیند (پروتون ها در طول اکسیداسیون تولید می شوند). من همچنین پیوندی را به مقاله JACS پیوست می‌کنم که در آن نشان دادیم چگونه الکتروشیمی آندی به ما کمک کرد تا برخی از مشکلات چالش‌برانگیز انتقال نیتروژن اکسیداتیو را حل کنیم.

وقتی چند هفته پیش از جلسه ACS دالاس بازدید کردم، شنیدم که فیل باران در مورد استفاده آزمایشگاهش از الکتروشیمی در سنتز کلی محصولات طبیعی صحبت می کند. من ارتباطات JACS او را اوایل امروز دیدم و از خواندن این اثر لذت بردم زیرا خاطرات شیرین شیمی هیدرازین را به یاد آوردم. همانطور که در رویکرد اکسیداتیو ما به آزیریدین ها وجود داشت، زیبایی الکتروشیمی در مورد فیل در ارائه نگاهی اجمالی به فرصت های مصنوعی با انتخاب عاقلانه پنجره مناسب پتانسیل آندی کاربردی است که در آن آمین می تواند به طور انتخابی اکسید شود. در این مورد خاص، الکترواکسیداسیون منجر به تشکیل از یک محصول طبیعی حاوی هیدرازین، دیکسیامایسین B. هر گونه اکسید کننده شیمیایی که آزمایشگاه فیل امتحان کرد، در این واکنش اکسیداسیون شکست خورد. من تعجب نکردم که کربن بهترین ماده الکترود در این مورد بود. تقریباً مطمئن است که بستر “مسطح” که می بینید به خوبی با سطح آند تعامل دارد. اگرچه ما نمی‌توانستیم از کربن در شیمی آزیریدین خود استفاده کنیم. پلاتین کلید ما بود زیرا گرافیت منجر به جریان‌های پس‌زمینه قوی منطبق با اکسیداسیون آلکن می‌شد.