من امروز در نشست ملی ACS در دالاس هستم، جایی که در سمپوزیوم ماکروسیکلت ها شرکت کردم. ما مجموعه خوبی از سخنرانان داشتیم، از جمله W. van der Donk، S. Lokey، Allyn Londregan، Keith James و من. دیوید پرایس از فایزر این رویداد را برگزار کرد که موفقیت بزرگی بود (با تشکر از دیوید!). من این پست را در حالی می نویسم که منتظر دیوید و اسکات برای رفتن به یک استیک خانه هستم.

رویداد ما بعد از ظهر برگزار شد، اما من روشن و زود از خواب بیدار شدم و به سمپوزیوم سنتز کل رفتم، جایی که سخنرانی‌هایی توسط دانشجویان تحصیلات تکمیلی ارائه شد. من همیشه دوست دارم این نوع صحبت ها را بشنوم زیرا شما می توانید ببینید چه چیزی در حقیقت اتفاق افتاد امروز هم از این قاعده مستثنی نبود و ترکیب بسیار خوبی انتخاب شد. صحبت‌ها هم آموزنده بود و هم به خوبی ارائه شد، علی‌رغم این واقعیت که فقط چند نفر در صبح زود در آن حضور داشتند (شاید مردم شب قبل مارگاریتاهای زیادی داشتند؟). در هر تلاش ترکیبی، نقطه ای وجود دارد که توانایی حل مسئله فرد را مشخص می کند. من یک بیانیه فرعی-آگنوستیکی می‌کنم، اما چنین نکات تعیین‌کننده‌ای شاید به بهترین شکل از طریق ترکیب کامل نشان داده شوند. من شیفته سنتز دنیس رایت از فروندوسین A که توسط شاگردش مایکل وان هایست ارائه شد، شدم. مقاله ای که رویکرد آنها را توصیف می کند اخیراً در JACS و شامل تعدادی پیچ و تاب مکانیکی هوشمندانه است. من فقط در مورد یکی از آنها نظر خواهم داد، زیرا با موضوع امروز که در مورد حل مسئله است، به خوبی پیش می رود. نمونه‌ای از این نمونه تلاش برای برش oxabicycle است که در زیر نشان داده شده است. تلاش ناموفق ماهیت دمدمی مزاج حلقه 7 عضوی را نشان می دهد که منجر به عدم انتخاب کامل در هنگام حذف می شود. پس از ماه‌ها تلاش، یک راه‌حل معقول به شکل یک بازآرایی با واسطه فسفین به دست آمد که پیوندها را به روشی فوق‌العاده هوشمندانه «رله» کرد که منجر به حذف اکسید فسفین شد. این مقاله همچنین دارای توضیح جالبی از وارونگی استریوشیمی است که برخی از بحث‌های قبلی را متوقف کرده است.