در اینجا یک مورد جالب و قابل آموزش است که به طور یکپارچه عناصر بیوسنتز و اساسا مهم شیمی آلی کلاسیک را ادغام می کند. لیو و همکارانش ایندولنین 1 را به عنوان واسطه “محافظه شده رمزی” در بیوسنتز آلکالوئیدهای نوع هاپالیندل گزارش می کنند. همه چیز با تشکیل 3-ژرانیل 3-ایزوسیانوینیل ایندولنین وابسته به منیزیم شروع می شود. سیس-ایندولیل وینیل ایزونیتریل و ژرانیل پیروفسفات (این فرآیند به صورت آنزیمی توسط AmbP1 کاتالیز می شود). آنچه در پی می‌آید یک آبشار Cope/aza-Prins جالب است که در نهایت به مسیرهای متفاوتی برای آلکالوئیدهای نوع هاپالیندل منجر می‌شود. علاوه بر یک مسیر بیوسنتزی جذاب، این کار مهم است زیرا درهایی را برای درک اساس مولکولی وابستگی فلزی پرنیل ترانسفرازها باز می کند.

آلکالوئیدهای هاپالیندول سهم مناسبی از توجه خود را در جامعه مصنوعی به خود جلب کرده‌اند، اما تنها کار آنگ لی و همکاران (http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/anie.201406626/abstract) بیوسنتز Cope/aza-Mannich را پیش‌بینی کرد. ارائه شده توسط لیو در حالی که خواندن چنین داستان هایی خوب است، من پیشنهاد نمی کنم که مورد حاضر استثنا باشد. معروف‌ترین مورد «پیش‌نمایش» شاید کار کلاسیک استورک بر روی انامین‌ها باشد که قبل از مشخص شدن مکانیسم آلدولاز نوع اول ظاهر شده بود.

http://pubs.rsc.org/en/content/articlehtml/2016/cc/c5cc10060g