ساختارهای غیر کد کننده RNA به نام سوئیچ های ریبو برای تنظیم بیان ژن شناخته شده اند. برخلاف پروتئین‌ها و اسیدهای نوکلئیک، ریبوسوئیچ‌ها به عنوان یک کلاس تا حد زیادی توسعه نیافته از اهداف دارویی باقی مانده‌اند. اخیراً تیمی از مرک از کشف ریبوسیلترکیبی که به طور انتخابی ریبوسوئیچ های ریبوفلاوین باکتریایی را تعدیل می کند. مولکول کوچک به عنوان بخشی از یک صفحه نمایش فنوتیپی شناسایی شد. ریبوسین با سرکوب بیان ژن ribB از رشد سلول های باکتریایی جلوگیری می کند. به طور خاص، این مولکول جدید به طور رقابتی از لیگاند طبیعی یک ریبوسوئیچ باکتریایی، یعنی مونونوکلئوتید فلاوین تقلید می کند (در سمت راست تصویر زیر یک ریبوسوئیچ معرف کمپلکس با مونونوکلئوتید فلاوین است). من فکر می کنم هیجان انگیز است که مولکول های کوچک اکنون می توانند عناصر ساختاری RNA غیر کد کننده را هدف قرار دهند. شباهت‌های ساختاری بین ریبوسین و تعدادی از مهارکننده‌های معروف کیناز را نمی‌توان متوجه نشد، که این سؤال را در مورد امکان استفاده مجدد از برخی از آن «مظنونین معمولی» مطرح می‌کند.

http://www.nature.com/nature/journal/v526/n7575/full/nature15542.html