یک مقاله اخیر از آزمایشگاه استولتز برایم جالب بود. در آن، نویسندگان تلاش‌های مداوم خود را برای تولید و توصیف آمیدهای کرنش‌شده توصیف می‌کنند. برای سال‌ها، کربی بر چشم‌انداز آمیدهای غیرعادی که با فقدان همپوشانی C/N مشخص می‌شود، تسلط داشت. سپس استولتز و استفاده تخیلی او از واکنش اوبه اشمیت آمد. این حوزه تحقیقاتی رقابتی به سمت ساختار آمیدی متشنج بوده است. افزودن اخیر استولتز به لیست آمیدهای عجیب و غریب (به ساختار نشان داده شده در زیر مراجعه کنید) در این مرحله پیشتاز است. ویژگی های طیف سنجی قابل توجه شامل کشش C=O IR 1877 سانتی متری است^-1. تجزیه و تحلیل اشعه ایکس جالب ترین نتیجه را دارد: زاویه ξ 5.8^o. نویسندگان پیشنهاد می کنند از “ξ” برای اشاره به انحراف OCN از 120 استفاده شود^o درجه. برای وضوح، من مقدار ξ را در نقاشی زیر اغراق می‌کنم. توضیح انحراف ارائه شده توسط استولتز مربوط به مدار اکسیژن p مانند و برهمکنش آن با اوربیتال CN σ* است. به نظر من، در اینجا ارتباط جالبی با تعاملات “n-to-π*” وجود دارد که توسط Raines رایج شده است. من در گذشته در مورد آن صحبت کردم و نکته ای را در مورد گوش های خرگوش “بدنام” (https://amphoteros.com/2015/06/25/rabbit-ears/) مطرح کردم.

http://pubs.acs.org/doi/full/10.1021/jacs.5b11750