بیایید با آن روبرو شویم، استفاده از بیش از حد یکی از دو واکنش دهنده ضروری است بد از شیمی آلی در حالی که استدلال های ترمودینامیکی قابل درک برای انجام این کار وجود دارد (به عنوان مثال، اصل Le Chatelier و نیاز به هدایت فرآیندهای برگشت پذیر در جهت مورد نظر)، استفاده از مقدار اضافی یک ماده شیمیایی معین در یک واکنش دو مولکولی ساده واقعاً کمتر از حد بهینه است. به خصوص اگر یک فرآیند برگشت ناپذیر باشد. وقتی مقالاتی را می خوانم، دوست دارم به استوکیومتری واکنش توجه کنم و به طور غریزی به گزارش هایی کشیده می شوم که استوکیومتری 1:1 یا نزدیک به آن را مستند می کنند. این به من چیزهای زیادی در مورد کارایی فرآیند زیربنایی می‌گوید (سبز است! امیدوارم شاگردم آدام خوشحال باشد که این را گفتم…).

در اینجا یک گزارش نسبتاً جدید توسط Adimurthy و همکاران است. این مقاله به چند دلیل قابل توجه است. این نمونه‌ای از ارگانوکاتالیز پرولین است، اما از نوع غیرعادی است که جزء الکتروفیلیک آلدئید نیست (که مشکوک معمول است). در عوض، یک آمید در اینجا نقش یک الکتروفیل را بازی می کند، که بسیار جالب است زیرا ما در مورد یکی از قوی ترین پیوندها در شیمی صحبت می کنیم. واکنش اساساً یک متاتز است زیرا آمید دیگری ایجاد می شود. بسیاری از نمونه ها (اگر نه همه) ثبت شده در این اثر با استوکیومتری 1:1 پیش می روند. برای من، این نشان دهنده عملکرد درونی قوی این نوع فعال سازی است. من می دانم که آمونیاک تولید می شود و گازی است و غیره، بلا بلا. من هنوز این شیمی را دوست دارم. این مواد از نظر محیطی بی خطر هستند، که باید همه ما را خوشحال کند. همانطور که فیلسوف کانادایی مارشال مک لوهان (1911-1980) گفت:هیچ مسافری در سفینه فضایی زمین وجود ندارد. ما همه خدمه هستیم“. من دارم یه کم کنایه میزنم dweeb حالا، می دانم… روز طولانی بود.

http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/ol4002625