هر روز صبح به وظایف تحریریه ام می پردازم شیمی آلی و بیومولکولی، یک انتشارات RSC (http://pubs.rsc.org/en/journals/journalissues/ob#!recentarticles&all). یک نوع دستنوشته خاص وجود دارد که من بدون حتی دوبار فکر کردن در مورد آن و مطمئناً بدون اینکه بی جهت سیستم داوری را که از قبل تحت تأثیر قرار گرفته بود، رد کنم. من می‌خواهم امروز در مورد آن صحبت کنم زیرا این مشکل با مشکلی که من دارم و همیشه در حین آموزش دانش‌آموزان خود دارم، مرتبط است. در اینجا یک ساده سازی بیش از حد چشمگیر از چیزی است که امروز دیدم (جزئیات ساختاری را حذف کردم، تنها چیز واقعی بازده است):

هیچ اطلاعات دیگری ارائه نشده بود، فقط جدولی با بازدهی مشابه پایین. همچنین هیچ تلاشی برای بحث در مورد عوامل مؤثر بر کارایی واکنش وجود نداشت. پس این عدد (28 درصد) به چه معناست؟ چه چیزی از آن بیاموزیم؟ من هیچ پارامتر عینی در مقابل خود ندارم و بنابراین نمی توانم به این شیمی اعتماد کنم. rحذف عوامل ذهنی از تحقیق حیاتی است. این قانون اصلی است که من در آزمایشگاه خودم سخت برای آن مبارزه کرده ام: در بازده سنجش، گزینش پذیری و تبدیل کنترل خوبی دارند. بگذارید این را با جزئیات بیشتر توضیح دهم. به طور خلاصه، گزینش پذیری و تبدیل معیارهایی هستند که یک محاسبه ساده از بازده سنجش را امکان پذیر می کنند:

من یک مثال می زنم. اگر 90 درصد ماده اولیه در یک واکنش معین تبدیل شود، اما تنها 80 درصد آن در واقع به محصول مورد نظر تبدیل شود، داریم:

تبدیل: 90%

گزینش پذیری: 80%

بازده سنجش: 90% x 80% = 72%

آن را «آزمایش» می‌نامند زیرا تبدیل و انتخاب‌پذیری از یک اندازه‌گیری یا سنجش استاندارد داخلی (با استفاده از GC، HPLC، شما نام ببرید) حاصل می‌شود. در حالی که هر شیمیدان فرآیندی در صنعت از اهمیت بازده سنجش آگاه است، دانشگاهیان تمایل دارند چشم خود را بر روی این پارامتر حیاتی ببندند. دانستن تبدیل و گزینش پذیری مهم است، که هر دوی آنها را می توان با نظارت بر شکل گیری محصول/ناپدید شدن مواد اولیه در مقابل یک استاندارد داخلی به دست آورد. بدون دانستن این معیارها، نمی دانیم یک عدد معین به چه معناست. فرض کنید که بازدهی 28 درصدی گزارش شده را مشاهده می کنیم. این عدد به چه معناست؟ هیچ کس نمی داند. اما اگر می توانید: الف. یک عدد برای تبدیل دریافت کنید (فقط با استفاده از یک استاندارد داخلی مناسب به تجزیه و تحلیل نگاه کنید) و ب. یک عدد برای گزینش پذیری بدست آورید (فقط مقدار ماده اولیه وارد شده به محصول مورد نظر را با اندازه گیری مقدار مولی آن با استفاده از یک استاندارد داخلی محاسبه کنید)، یک بازده سنجش دریافت خواهید کرد که به صورت تبدیل x انتخابی محاسبه می شود. اگر بازده سنجش 70 درصد باشد و بازده ایزوله 28 درصد دریافت کنید، می‌دانید چه باید بکنید – مهارت‌های جداسازی خود را بهبود ببخشید. اگر گزارش می دهید که بازده ایزوله 80٪ است، می دانید که دروغ می گویید. از سوی دیگر، اگر بازده سنجش 25 درصد باشد، در این صورت تا جایی که می‌توانید کارتان را خوب انجام می‌دهید، در حالی که با مشکلی سخت مواجه هستید. با این حال، واکنش شما بد است زیرا گزینش پذیری به احتمال زیاد کم است (یا تبدیل، یا هر دو – بدون در نظر گرفتن، به آزمایشگاه برگردید). با اندازه‌گیری بازده سنجش، با خطر آشکار و فعلی نارسایی‌های تصفیه در تلاش‌های خود مقابله می‌کنیم. همچنین ممکن است از نظر درک مکانیسم و ​​بهبود واکنش، «فهرست کارهایی» داشته باشیم. همانطور که جان هارتویگ می گوید، “بازده یک پدیده نرخ نسبی است”. بنابراین – بیایید عوامل ذهنی را از شیمی حذف کنیم. در غیر این صورت همیشه افرادی خواهند بود که بازدهی جدا شده زیادی را گزارش خواهند کرد و می گویند “…خب، در دستان من کار کرد” در حالی که هیچ کس دیگری نمی تواند کار آنها را تکرار کند. افراد برجسته زیادی با دست های منحصر به فرد و جادویی در شیمی وجود ندارند که دارای یک روش ثبت اختراع “شست سبز” باشند که دیگران فاقد آن باشند. بنابراین – اعداد را به من نشان دهید.